تاریخچه عطر

واژه ی عطر (Perfume) از کلمه لاتین ”Perfumum” به معنای “درمیان دود” مشتق شده است .

صنعت عطر سازی در تمدن های کهن بین النهرین و مصر آغاز شد و بعد ها در رم و ایران تکامل یافت ، با وجود این پیشرفت ها عطرسازی سنتی هندوستان – که بیشتر رایحه هایش بر اساس بخور بود – همچنان ادامه داشت .

درکتیبه ای  به نام Harshacharita – که مربوط به قرن هفتم بعد از میلاد می باشد ،به استفاده از رایحه ی عود اشاره کرده است.

Tapputi زنی عطر ساز که در لوحی با خط میخی مربوط به هزاره ی دوم قبل از میلاد ، مکشوفه در منطقه بین النهرین به نامش اشاره  شده اولین شیمیدان ثبت شده ی جهان می باشد.

اخیرا در جزیره ی قبرس ، باستان شناسان حداقل 60 شیشه ی عطر در یک عطاری قدیمی  مربوط به 4000 سال پیش- کشف کرده اند که ظاهرا قدیمی ترین عطرهای جهان می باشند.

الکیندی شیمیدان عرب – در قرن نهم کتابی به نام ” اصول شیمیایی عطر و عصاره گیری” نوشته است که شامل بیش از 100 دستورالعمل ساخت روغن ها و مایعات معطر ، مرهم ها و جایگزین داروهای گران قیمت و همچنین 107 روش برای ساخت عطر می باشد.

پزشک و شیمیدان حاذق ایرانی ،ابوعلی سینا، نخستین بار فرآیند استخراج عصاره از گل ها به وسیله ی تقطیر را انجام داد. قبل از این کشف بزرگ عطرهای مایع ، مخلوطی از روغن ها ، پودر گلها و گیاهان خشک شده بودند.

هردو روش فوق ، تاثیر قابل توجهی در صنعت عطرسازی و پیشرفت های علمی غرب به خصوص در علم شیمی داشت.

دانش عطرسازی در قرن چهاردهم با گسترش اسلام به اروپا راه یافت و نهایتا در سال 1370 میلادی یک مجارستانی ، نخستین عطر مدرن را با روغن های محلول در الکل به فرمان ملکه الیزابت این کشور تولید کرد که در اروپا با عنوان Hungary Water شهرت یافت.

هنر عطرسازی در دوره ی رنسانس پیشرفت چشمگیری داشت البته در ابتدا عطرها در اقشار مرفه مورد استفاده قرار می گرفت و از قرن شانزدهم ، فرانسه به قلب عطر و ادکلن اروپا تبدیل شد و کاشت گلهای متنوع برای اسانس در این کشور رونق گرفت .

تقریبا از قرن هجدهم کارخانه های صنعتی تولید عطر و ادکلن در منطقه ی Grasse فرانسه شروع به فعالیت کردند.

کتیبه ای متعلق به مصر باستان که مراسم آماده سازی عطر گل سوسن را نشان می دهد .